Nokkur góð ár án sósíalista í ríkisstjórn.

Ég hef verið talsmaður þess að kannað verði vandlega hvort grundvöllur sé fyrir því að núverandi ríkisstjórn verði styrkt með aðild Frjálslyndaflokksins. Sumir líta svo á að stefna þeirra í sjávarútvegsmálum og málefnum innflytjenda sé með þeim hætti, að samstaða geti ekki náðst. Slík rök halda ekki. Mörg önnur mál eru mikilvæg, reyndar mikilvægari, og styttra er í reynd á milli flokkanna í þessum málum er margur hyggur. Aðkoma Frjálslyndaflokksins að ríkisstjórn kallar ekki sjálfkrafa á grundvallarbreytingar í þessum málaflokkum, en hefur þann kost að hægt er að halda sósíalistum utan stjórnar í nokkur ár til og jafnvel til frambúðar. Séu aðrir kostir í boði fyrir Sjálfstæðisflokk, en að leiða til áhrifa sósíalista, svo ekki sé nú talað um vinstri sósíalista, eins og finnast í Vg, er rétt að hugleiða slíkt rækilega. Nokkur mikilvæg atriði blasa nú við að minni hyggju: (1) Stjórnin hélt velli, sem í reynd setur Frjálslyndaflokkinn í þá stöðu að spila varlega og skynsamlega, án upphlaupa,ætli hann að fá matið – hæfur til stjórnarsamstarfs; (2) Jón Sigurðsson, formaður Framsóknarflokks, hefur aðeins stýrt flokknum í níu mánuði og þarf lengri tíma til að gera sig gildandi, það gerir hann best með ríkisstjórnarþátttöku; (3) klassískur funi brennur enn á milli sósíaldemókrata og vinstri sósíalista, líkt og verið hefur frá upphafi; (4) styrking ríkisstjórnarinnar til hægri fækkar verulega pólitískum upphlaupum, og gerir henni kleift að ná áður óþekktum hæðum í eflingu velferðar og atvinnulífs á Íslandi.