Knattspyrnuhreyfingin ofsótt af femínískum ofstækiskerlingum

 

Fyrir fjórum árum fór fjármálastjóri Knattspyrnusambands Íslands út að skemmta sér að kvöldlagi. Valdi hann til félagsskapar hispurslausar glæsimeyjar á næturklúbbi í Zürich. Var Bakkus með í för, ásamt fleirum, en formaður KSÍ bar við þreytu og önnum, enda ekki neinn garpur og karlmenni, með hraða blóðrás, sem ráða mátti af viðtali við hann í Kastljósþætti sjónvarpsins fyrir skömmu. Fór hann því snemma í háttinn. Hinir vaskari létu skeika að sköpuðu og skemmtu sér næturlangt af slíkum ákafa að það frussaði á bæði borð, að minnsta kosti kampavínið.

            Nú hefur verið upplýst að óvarlega var farið með greiðslukort fjármálastjórans árið 2005 og sömuleiðis greiðslukort KSÍ, en jafnframt að óviðkomandi aðilar hafi þar átt drjúgan hlut að máli. Hefur fjármálastjórinn í fjögur ár reynt að ná fram rétti sínum fyrir svissneskum dómstólum og loks fengið staðfest að bróðurparturinn af eyðslufé greiðslukortanna á næturklúbbnum stafi af misnotkun óprúttinna manna, sem fóru þjófshöndum um kortin góðu. Er uppgötvaðist um misnotkun vegna greiðslukorts KSÍ greiddi fjármálastjórinn undanbragðalaust það sem útaf stóð (hvort sem það var fyrir hans tilverknað eða þjófa), þannig að knattspyrnuhreyfingin var skaðlaus með öllu.

            En æsast leikar nú ógurlega um það leyti sem nokkru réttlæti var við komið í leiðindamáli. Hin femíníska hreyfing, sem er ekkert annað en hreyfing ofstækiskvenna, sem hata karla og flest það sem þeir taka sér fyrir hendur, finnur megna nálykt af fjármálastjóranum vaska, og telur rétt að láta kné fylgja kviði þar sem hann er fundinn „sekur“ um heimsókn í skelfilegt lastabæli, sem þær kalla ýmist „nektarbúllur,“ „súlustaði,“ eða eitthvað þaðan af verra og kenna gjarnan við mansal og vændi. Sannleikurinn er sá að þær vita ekkert hvað þær eru að tala um, enda ekki tíðir gestir á næturklúbbum heimsins. Eiginlega má segja að fréttin í þessu máli sé hvernig þessi samansúrraða haturshreyfing femínista brást við „ekki fréttinni“ um næturskemmtun fjármálastjórans og hvernig fjölmiðlar gáfu þessum ofstækiskellingum alveg frítt spil til þess að flá manninn lifandi. Nú var bæði feitt og blóðugt á beininu. Tækifæri var til þess að sverta eins og kostur var mannorð góðs drengs, sem bæði á konu og börn, og koma höggi á hreyfingu, sem stjórnað er af körlum. Þetta er kannski hefndargjöfin til KSÍ fyrir að hafa ekki konu í forsvari? Engu skyldi eira, heldur flá manninn lifandi, öðrum væntanlega til viðvörunar. Hvað á ónærgætni af þessu tagi að þýða? Er haturboðskapur af þessu tagi kominn til að vera í íslenskum fjölmiðlum? Af málflutningi talsmanna hinnar femínísku hreyfingar verður ekki önnur ályktun dregin en sú, að í framtíðinni megi karlar búast við froðufellandi ofstækiskellingum flá þá í beinum útsendingum fjölmiðla, fyrir það eitt að hafa ólíkt sjónarhorn á skemmtanagildi mannlífsins. Gagnrýnislaust, með samanbitnar varir og gráfölar í framan af bældri bræði, komast þær upp með að ausa skömmum yfir ágæta menn, vegna þess að þeim þykir þeir liggja vel við höggi. Í þessu samhengi eru fjölmiðlar eins og ódýr portkona, sem femíníska hreyfingin misnotar, og það án endurgjalds! En þeir eru nú svo „faglegir“ fjölmiðlarnir, eins og okkur er sagt.

            Hvassa gagnrýni gæti maður skilið vörðuðu næturklúbbaferðir við lög. En því er nú ekki til að dreifa. Málið snýst aðeins um það að koma óorði á menn og sverta löglega atvinnustarfsemi, aðeins vegna þess að hún er sumum ógeðfelld, auk þess að tortryggja það ágæta starf sem fer fram innan KSÍ, þar sem konur eru að vísu ekki við stjórnvölinn, þótt fullburða ofstækisfemínisti hafi sóst eftir forustu, en ekki hlotið hljómgrunn. Og líkt og í kaupauka, rennur sjálfur menntamálaráðherrann sem slefandi hýena í blóðslóðina, enda hrísla af þessum ofstækisfulla hatursmeiði hinnar femínísku hreyfingar. Hvað skyldi hún vilja fá að vita sem ekki er upplýst nú þegar?