Stóra samhengisbullið

Fjármálaráðherrann þreytist aldrei á því að tala um stóra samhengið, sem að hans mati snýst um það að Íslendingar borgi til Breta og Hollendinga um langa framtíð mörg hundruð milljarða króna og skerði lífskjör sín samsvarandi. Ríkisstjórninni er aftur á móti að verða það ljóst að kúgunarkjörin sem hún hefur samið um fyrir hönd þjóðarinnar í Icesave-deilunni orka tvímælis, ekki bara að mati góðgjarnra Íslendinga, heldur líka að mati réttsýnna útlendinga. Íslendingar munu því hafna hinum íþyngjandi Icesave-lögum í þjóðaratkvæðagreiðslu og í kjölfarið er ríkisstjórninni bara einn kosturinn fær; að segja af sér. Skömm þessarar ríkisstjórnar felst í því að meta aðstæður svo að að leggja bæri ok á þjóðina í trausti þess að hægt væri að kenna Sjálfstæðisflokknum um allt saman. Sannleikurinn  er sá að Sjálfstæðisflokkurinn á enga aðild að þessum nauðungarsamningum og það er engri ríkisstjórn sæmandi að semja helsi yfir þjóðina í trausti þess að hægt sé að kenna Sjálfstæðisflokknum um.

Eiga hatursmenn Sjálfstæðisflokksins sér engin prinsipp?

„Ekki einhliða innanríkismál“

Bráðræði breskra og hollenskra stjórnmálamanna kemur þeim í koll

Nú þegar það blasir við breskum og hollenskum stjórnmálamönnum að íslenskur almenningur ætlar ekki að standa undir skuldbindingum íslensks einkabanka, sem starfaði í löndum þeirra alveg að settum leikreglum, kunna þeir að hugleiða að pólitísk loforð til fólks um fjárútlát því til handa undir þeim formerkjum að senda öðrum reikninginn, getur reynst tvíeggjað sverð.

Breskir og hollenskir sparifjáreigendur áttu samtals um 320.000 Icesave-netreikninga. Um það bil einn reikning á hvern Íslending. Það er ekki lítið. Af ótta við það að allt innlánstryggingakerfi EBS ríkjanna hryndi til grunna, vegna áhlaups almennings á bankana, ruku stjórnmálamennirnir til og tryggðu innlán fólks, í trausti þess að hægt væri að senda íslenskum almenningi reikninginn með því að þjösnast á stjórnvöldum og hóta öllu illu ef ekki yrði greitt upp í topp Manni er næst að halda að breskir og hollenskir stjórnmálamenn hafi ekki gert sér grein fyrir því að á Íslandi býr þjóð sem telur aðeins 320.000 sálir, en ekki margar milljónir. Þeir hefðu getað sagt sér það strax að íslenskur almenningur gæti aldrei risið undir Icesave-skuldbindingum Landsbankans og sá ágæti banki væri ekki á vegum íslenska ríkisins, þrátt fyrir nafnið. 

Íslenskur almenningur hefur með undirskriftarsöfnun sinni sent breskum og hollenskum stjórnvöldum eftirfarandi orðsendingu: Við borgum ekki.

Breskir og hollenskir stjórnmálamenn ættu í framhaldinu að hugleiða hvað gætu talist sanngjarnar og réttmætar kröfur gagnvart Íslendingum.

Er dellan góð ef hún er rökrétt?

Ögmundur Jónasson er ánægður með sinn rökrétta forseta og boðar að ríkisstjórnin geti setið áfram eftir þetta áfall. Auðvitað ber henni að víkja, það er hið eina rökrétta í stöðunni. Þótt Ólafur Ragnar hafi gert mistök 2004 með því að hafna Fjölmiðlalögunum svokölluðu (sem menn hafa séð eftir á að var röng ákvörðun forseta), er engan veginn rökrétt að endurtaka mistök, þótt í öðru máli sé. Mistök Ólafs Ragnars felast í því að reyna að búa til eitthvert Bessastaðavald, sem er eins og krabbamein á íslenska stjórnkerfinu og þarf að skera burt. Kannski myndast nú um það þverpólitísk samstaða.

Ólafur Ragnar átti bara vonda kosti í stöðunni, en hann kom sér einn og hjálparlaust í þá stöðu, með því að draga þá hégómlegu ályktun að hann væri eitthvað öðru vísi forseti en forverar hans. Þeir voru ástsælir - hann er fyrirlitinn.

Rökrétt ákvörðun forsetans

Vanhæf ríkisstjórn víki

Ólafi Ragnari hefur tekist að setja allan vinstrivæng stjórnmálanna í uppnám og á nú enga vini lengur. Þeir sem skrifuðu undir áskorun Indefencehópsins til forsetans um að hafna Icesave-lögunum voru að stofni til stjórnarandstæðingar og engir aðdáendur Ólafs Ragnars. Þeir hlægja sig nú máttlausa yfir einfeldningshætti forsetans, að undirrita ekki lögin, vegna þess að ríkisstjórnin, sem hann sjálfur var aldeilis ekki óhress með að skyldi takast að mynda, verður nú að segja af sér fyrir vikið. Það má vera til marks um mikla valdafíkn Jóhönnu og Steingríms J, að leggja í þriðja sinn leið sína gegnum Icesave svipugöng Breta og Hollendinga. Þessi ríkisstjórn mun ekki koma neinum Icesave-samningi í gegnum þingið.

Ákvörðun forsetans kann þó að verða til þess að breið pólitísk samstaða myndist í landinu um það að breyta þessu óljósa vandræðaákvæði 26. greinar stjórnarskrárinnar. Hvaða ríkisstjórn framtíðarinnar vill eiga yfir höfði sér annan eins einleikara á Bessastöðum?

Þá er bara að hafa snör handtök, rjúfa þing og boða til kosninga við fyrsta tækifæri, helst á meðan snillingur Bessastaðavaldsins situr á hljóðskrafi við vini sína, sem stjórna landi sem á sér fleiri fátæklinga en nokkurt annað ríki. Ella gæti önnur óbærileg leiksýning hafist.

Endurreisnaráætlun í uppnám