Að skjóta mús með fallbyssu.

Það er ekki uppá Bretana logið í samskiptum við "stórasta land í heimi". Alltaf svolítið ýktir þegar alvöru hagsmunir eru í húfi. Flest munum við öslandi herskip í íslenskri landhelgi, eiginlega út af engu, þegar öllu var á botninn hvolft. Ágreiningsefnin þá voru þeim í óhag og andstæð. Vinir okkar þá kenndu þeim að láta ekki illa við "litlasta landið" í Nato. En nú eigum við barasta enga vini og Bretarnir svo hundheppnir að vera búnir að setja lög um hryðjuverkavarnir. Hversu lágt geta þessir Samfylkingarmenn í Bretlandi lagst? Maður er hissa á því hvernig augljós misskilningur, eða tungumálaörðugleikar geta sett allt á annan endann í málum þar sem mikilvægt er að halda ró sinni.

Eigum við ekki bara að kenna Davíð Oddssyni um þetta allt? Háskólahagfræðingarnir vilja kenna honum um allt sem úrskeiðis hefur farið. Núna ræði ég efnahagsmál og viðbrögð við þrengingum við köttinn minn, því hann hefur ekki gefið síðri ráð en allt hagfræðingastóð greiningadeilda bankanna. Skyldu hinir nýju ríkisbankar þurfa á öllum þessum greiningardeildum að halda?

Athugasemdir

[Hildur Helga Sigurðardóttir, 9.10.2008 kl. 22:34]

Til að gæta sanngirni í garð Breta verður nú ekki framhjá því litið að vissulega hafa sumir frá "stórasta landinu" kallað nokkurn fjárhagslegan harm yfir bara þónokkuð marga slíka í vikunni.

Hins vegar eru þeir stríðsmenn miklir í eðli sínu, skammt undir kurteislegu yfirborðinu -og þar að auki með umsetinn forsætisráðherra, sem hefur kannski himin höndum tekið að eignast "óvin", sem öllum öðrum er skítsama um og nota má því að vild til að bægja athyglinni frá sjálfum sér. 

Hvort okkar menn lögðu þetta svo ekki upp í hendurnar á honum er  önnur spurning.

Legg svo til að kötturinn þinn og tíkin mín myndi þjóðstjórn...