Elsku Jóhanna viltu vera svo væn

að taka að þér að vera formaður Samfylkingarinnar, þótt ekki væri nema bara um stundarsakir, í mesta lagi fram yfir kosningar. Þú veist að mjög erfitt er hjá okkur rétt í augnablikinu, Ingibjörg lasnari en hún hélt, Dagur óreyndur, þannig séð, Ágúst Ólafur úrvinda, Össur búinn að yfirgefa leiðtogastarfið að eilífu (hann var bara biðleikur, eins og þú manst og leggur ekki aftur í þig), og hvað er þá eftir? Viltu helvítis ódáminn hann Jón Baldvin eða hvað? Auðvitað eru sprettir í kallinum, en þú veist alveg að hann nær ekki að halda kommunum í flokknum. Bara þú ert nógu róttæk til þess, eða þannig. Auðvitað er snjallt hjá þér að halda fjölmiðlunum volgum dag eftir dag og þannig geturðu verið meira og meira í fréttatímunum, en get ég ekki alveg treyst því að þú munir láta undan sanngjörnum og réttmætum, svo maður tali nú ekki um stéttvísum, þrýstingi. Þú verður að skilja að fólkið í landinu trúir og treystir á þig, þótt það hafi aldrei gert það fyrr. Þinn tími er kominn; þú verður að svara kalli, eða var þetta bara plat allan tímann? Þú getur að minnsta kosti náð þér endanlega niðri á Jóni Baldvini og hann var nú ekki alltaf næs við þig, manstu? Svo áttu að vera virkilega snjöll Jóhanna og gera þá sjálfsögðu kröfu (þið vinnið þannig í Samfylkingunni er það ekki?) að hann Kristján Möller taki að sér varaformennskuna, þannig nær þéttbýlið og dreifbýlið svo góðum takti saman, er það ekki? Veistu Jóhanna, mér finnst bara að þú sést í endalausum pólitískum dauðafærum lífs þíns. Ekki brenna af, plís. Þú kemst örugglega í sögubækurnar, en hvernig viltu láta fjalla um þig? Svo við einföldum samlíkinguna: Hvort viltu vera Davíð eða Þorsteinn? Og ekki segja hvorugur, því þá ertu enginn þannig séð!!

Þrýstingur á Jóhönnu vex