Stjórnmálaelítan viðrar sig

Mikið var ég ánægður að lesa frétt þess efnis að Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur Joð, ásamt auðvitað varaformanni Sjálfstæðisflokksins, smæsta lögreglustjóra landsins, skáldum og rithöfundum, ætlaði að viðra sig á miðvikudagskvöldið næstkomandi í baráttunni gegn því sem kallað hefur verið "kynbundið ofbeldi", sem er eiginlega orðin árleg athöfn og fjölmiðlasirkus á Íslandi, þar sem ofstækiskellingarnar í Femínistafélaginu, Stígamótum og Kvennaathvarfinu geta látið ljós sitt skína og hertekið fjölmiðla landsins algerlega, þótt ekki væri nema dagstund.

Að sönnu ber réttarríkinu að berjast gegn ofbeldi og koma lögum yfir ofbeldismenn, af báðum kynjum. Ekki verður betur séð en að það hafi gengið ágætlega, eigi karlar í hlut, en lakar séu konur gerendur. Stafar það af því að karlkyns fórnarlambið vill síður að konum sé refsað. Og dómarar taka því vel af ótta við hina femínísku hreyfingu. Svokölluð "heiðursmorð" og kynfæralimlestingar eru ekki vandamál á Vesturlöndum, nema meðal múslima. En í nafni fjölmenningarhyggju láta vinstrimenn það liggja á milli hluta og fallast á gengdarlaust ofbeldi gagnvart múslimakonum og reyna að þegja vandann í hel, til þess að þóknast hugmyndafræði fjölmenningarinnar.

Þetta peningaplokk hatursfullra hreyfinga ofstækiskellinga, sem er orðinn árviss viðburður, þegar alþingi er að fjalla um fjárlög ríkisins, er komið út yfir öll velsæmismörk, einkum og sér í lagi þegar bæði forsætisráðherrann og fjármálaráðherrann eru farin að þramma með hinum gráðugu, sem gera út á veikgeðja stjórnmálamenn.

Jóhanna leiðir ljósagöngu á miðvikudag

Athugasemdir

[Kristján (IP-tala skráð) 23.11.2009 kl. 23:07]

Já mikið er ég sammála þér Gústaf.  Þetta er orðið alveg yfirgengilegt hvernig sumir þrýstihópar vaða orðið hér uppi með stjórnmálamenn í handjaðrinum.

Maður hefur tekið eftir því að ýmis þrýstisamtök hafa orðið óhugnanleg völd í samfélaginu.  Þau virðast hafa óeðlilega opin aðgang að fjölmiðlum, skólakerfinu, þinginu og oft á tíðum gæti maður haldið að takmarkið sé fullur aðgangur að stjórnartaumum framkvæmdavalds, löggjafarvalds og dómsvald ef marka má aðferðafræði og vinnubrögð þessara hópa í samfélaginu eins og ég hef skilið þau.

Eiginlega líður mér orðið eins og ég lifi í landi sem stjórnað er af þrýstihópum sem ekki hafa umboð til verksins.  Hversu óhugnanlegt er það?

[Gústaf Níelsson, 23.11.2009 kl. 23:37]

Þú hefur rétt að mæla Kristján. Vandinn er sá að allir er skíthræddir við þessar ofstækiskellingar, sem hafa hreiðrað um sig mjög víða í stofnunum samfélagsins ( en ekki á meðal verkafólks og stritandi alþýðu), þar sem það krefst skattpeninga til að stunda áhugamál sín. Það versta er að fjölmiðlarnir eru eins og tuskudúkkur í höndunum á þessum brussum og hvorki þora að æmta né skræmta af ótta við að hafa farið út af rétttrúnaðarsporinu, og stjórnmálamennirnir eru eins og óttaslegnir gíslar, sem vart þora öðru en að vera sammála síðasta ræðumanni. Er nema von að margir séu opinmynntir?

[Óskar Guðmundsson (IP-tala skráð) 25.11.2009 kl. 00:11]

Ætli þau skötuhjúin geti ekki gert okkur hinum greiða og gengið í sjóinn?