Neikvætt lýðræði?

Það var að vonum að hinn sænski Carl Bildt og ýmsir aðrir úr evrópsku manngæskufélögunum gæfu lítið fyrir fordómafullt lýðræði Svisslendinga, sem ákváðu í þjóðaratkvæðagreiðslu að leggja bann við byggingu bænakallsturna við moskur í landi sínu.  Þeim hefur tekist að þróa beint lýðræði öðrum Evrópubúum betur með því að beita þjóðaratkvæðagreiðslum í ríkari mæli en gerist og gengur hjá öðrum þjóðum, sem kenna sig við lýðræði, og fá þannig fram raunverulegan þjóðarvilja. En stundum er vilji almennings annar en stjórnmálaelítunnar og þá telja stjórnmálamenn sig þurfa að hafa vit fyrir heimskum og illa upplýstum lýðnum. Síendurteknar þjóðaratkvæðagreiðslur um sömu málin í löndum ESB, þar til þóknanleg niðurstaða fæst fyrir stjórnmálastéttina, er til marks um það.

Niðurstaða þessarar kosningar er væntanlega söguleg til framtíðar litið. Hún markar upphaf andstöðu við yfirgang múslima í löndum kristinna í Evrópu, sem mun breiðast út víða um lönd. Almenningur sendir þeim skýr skilaboð: "Við ætlum ekki að vakna við bænakall ykkar klukkan fimm á morgnana, vesgú". Friðkaupastefnan gagnvart íslam hefur runnið sitt skeið á enda. Og ekki er nú eins og að múslimar hafi flutt til Sviss í gær, þeir hafa í nokkra áratugi komist ágætlega af án  bænakallsturna við moskur sínar. Gætu þeir ekki boðað til bænakalls með sms skeyti, sem myndi þá bara vekja þá sem þurfa að beina sjónum sínum til Mekka.

 

Bildt gagnrýnir Svisslendinga

Stjórnmálaelítan viðrar sig

Mikið var ég ánægður að lesa frétt þess efnis að Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur Joð, ásamt auðvitað varaformanni Sjálfstæðisflokksins, smæsta lögreglustjóra landsins, skáldum og rithöfundum, ætlaði að viðra sig á miðvikudagskvöldið næstkomandi í baráttunni gegn því sem kallað hefur verið "kynbundið ofbeldi", sem er eiginlega orðin árleg athöfn og fjölmiðlasirkus á Íslandi, þar sem ofstækiskellingarnar í Femínistafélaginu, Stígamótum og Kvennaathvarfinu geta látið ljós sitt skína og hertekið fjölmiðla landsins algerlega, þótt ekki væri nema dagstund.

Að sönnu ber réttarríkinu að berjast gegn ofbeldi og koma lögum yfir ofbeldismenn, af báðum kynjum. Ekki verður betur séð en að það hafi gengið ágætlega, eigi karlar í hlut, en lakar séu konur gerendur. Stafar það af því að karlkyns fórnarlambið vill síður að konum sé refsað. Og dómarar taka því vel af ótta við hina femínísku hreyfingu. Svokölluð "heiðursmorð" og kynfæralimlestingar eru ekki vandamál á Vesturlöndum, nema meðal múslima. En í nafni fjölmenningarhyggju láta vinstrimenn það liggja á milli hluta og fallast á gengdarlaust ofbeldi gagnvart múslimakonum og reyna að þegja vandann í hel, til þess að þóknast hugmyndafræði fjölmenningarinnar.

Þetta peningaplokk hatursfullra hreyfinga ofstækiskellinga, sem er orðinn árviss viðburður, þegar alþingi er að fjalla um fjárlög ríkisins, er komið út yfir öll velsæmismörk, einkum og sér í lagi þegar bæði forsætisráðherrann og fjármálaráðherrann eru farin að þramma með hinum gráðugu, sem gera út á veikgeðja stjórnmálamenn.

Jóhanna leiðir ljósagöngu á miðvikudag

Að hatast út í KSÍ

Fyrir utan að vera búin að koma sér á opinbert framfæri meira og minna, eiga Femínistafélags Íslands, Samtök um Kvennaathvarf og Stígamót það sameiginlegt að hatast út í knattspyrnuhreyfinguna. Öllu sæmilega óbrjáluðu fólki er löngu ljóst að innanbúðar í þessum ágætu samtökum hafa hreiðrað um sig samansúrraðar ofstækiskellingar, sem hata karla og allt sem þeir standa fyrir og þar með auðvitað KSÍ, sem stjórnað er af körlum. Væri ekki vegna haturs í garð karla og óra um vændi og mansal í hverju horni, er vandséð hvað þessi samtök ættu að láta sig KSÍ varða. Maður gæti skilið ef knattspyrnudeildir íþróttafélaga landsins ályktuðu um það sem ámælisvert þætti um starfshætti KSÍ, en  einhvern veginn finnst manni sem ofstækisfull hatursfélög kvenna eigi litla aðild að málum.

Auk þess gæti þessi kellingasveit beint því til Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar að vera ekki að leggja í arf skuldabyrðar á framtíðarkynslóðir Íslendinga að óþörfu, í stað þess að saka KSÍ um siðblindu og dómgreindarskort, eins og það er nefnt svo fallega.

Fordæma niðurstöðu stjórnar KSÍ

Hlaupið eftir delluhugmyndum femínistanna

Árni Páll félagsmálaraðherra setur sig í stellingar til þess að hlaupa á eftir kröfum vinstri ofstækisfemínista um kynjahlutföll í stjórnum fyrirtækja, líkt og gerst hefur í Noregi. Vandinn er að vísu sá að engin trygging er fyrir betri stjórnun fyrirtækja sé eftir þessu hlaupið, frekar en að hlutföll reyklausra og reykjandi, eða ljóshærðra og dökkhærðra hefði einhver áhrif til góðs væru þau jöfn. Þessi kynjajöfnunaráráttukrafa er orðin eins og trúarbrögð. Hvers vegna þögðu femínistarnir þegar öll forsætisnefnd Alþingis var skipuð konum? Þykir öllum eðlilegt að 70-75% háskólastúdenta á Íslandi eru kvenkyns? Væri ekki nær að reyna að jafna þessi hlutföll, frekar en að þvínga karla til þess að skipa konu sínar, dætur og frænkur í stjórnir fyrirtækja sinna, af stjórnmálaástæðum?

Ráðherra boðar kynjakvóta

Hverjir lögðu hart að Vigdísi?

Vigdís Finnbogadóttir, fyrrverandi forseti Íslands, upplýsir í nýrri ævisögu sinni, sem Páll Valsson ritar og koma á út eftir helgi, að hart hafi verið lagt að henni að láta ekki af embætti 1992, ef marka má frásögn fjölmiðla. Vigdís ákvað að verða við þessum óskum þvert gegn eigin sannfæringu. Þetta er mjög áhugavert. Hverjir lögðu hart að Vigdísi? Hver voru helstu rök þeirra? Munu Vigdís og Páll upplýsa þetta? Hlakka til að lesa bókina, enda Páll öflugur höfundur og Vigdís einlæg og góðviljuð.

Allt stefnir í pólitísk stórtíðindi, ef að líkum lætur. 

Knattspyrnuhreyfingin ofsótt af femínískum ofstækiskerlingum

 

Fyrir fjórum árum fór fjármálastjóri Knattspyrnusambands Íslands út að skemmta sér að kvöldlagi. Valdi hann til félagsskapar hispurslausar glæsimeyjar á næturklúbbi í Zürich. Var Bakkus með í för, ásamt fleirum, en formaður KSÍ bar við þreytu og önnum, enda ekki neinn garpur og karlmenni, með hraða blóðrás, sem ráða mátti af viðtali við hann í Kastljósþætti sjónvarpsins fyrir skömmu. Fór hann því snemma í háttinn. Hinir vaskari létu skeika að sköpuðu og skemmtu sér næturlangt af slíkum ákafa að það frussaði á bæði borð, að minnsta kosti kampavínið.

            Nú hefur verið upplýst að óvarlega var farið með greiðslukort fjármálastjórans árið 2005 og sömuleiðis greiðslukort KSÍ, en jafnframt að óviðkomandi aðilar hafi þar átt drjúgan hlut að máli. Hefur fjármálastjórinn í fjögur ár reynt að ná fram rétti sínum fyrir svissneskum dómstólum og loks fengið staðfest að bróðurparturinn af eyðslufé greiðslukortanna á næturklúbbnum stafi af misnotkun óprúttinna manna, sem fóru þjófshöndum um kortin góðu. Er uppgötvaðist um misnotkun vegna greiðslukorts KSÍ greiddi fjármálastjórinn undanbragðalaust það sem útaf stóð (hvort sem það var fyrir hans tilverknað eða þjófa), þannig að knattspyrnuhreyfingin var skaðlaus með öllu.

            En æsast leikar nú ógurlega um það leyti sem nokkru réttlæti var við komið í leiðindamáli. Hin femíníska hreyfing, sem er ekkert annað en hreyfing ofstækiskvenna, sem hata karla og flest það sem þeir taka sér fyrir hendur, finnur megna nálykt af fjármálastjóranum vaska, og telur rétt að láta kné fylgja kviði þar sem hann er fundinn „sekur“ um heimsókn í skelfilegt lastabæli, sem þær kalla ýmist „nektarbúllur,“ „súlustaði,“ eða eitthvað þaðan af verra og kenna gjarnan við mansal og vændi. Sannleikurinn er sá að þær vita ekkert hvað þær eru að tala um, enda ekki tíðir gestir á næturklúbbum heimsins. Eiginlega má segja að fréttin í þessu máli sé hvernig þessi samansúrraða haturshreyfing femínista brást við „ekki fréttinni“ um næturskemmtun fjármálastjórans og hvernig fjölmiðlar gáfu þessum ofstækiskellingum alveg frítt spil til þess að flá manninn lifandi. Nú var bæði feitt og blóðugt á beininu. Tækifæri var til þess að sverta eins og kostur var mannorð góðs drengs, sem bæði á konu og börn, og koma höggi á hreyfingu, sem stjórnað er af körlum. Þetta er kannski hefndargjöfin til KSÍ fyrir að hafa ekki konu í forsvari? Engu skyldi eira, heldur flá manninn lifandi, öðrum væntanlega til viðvörunar. Hvað á ónærgætni af þessu tagi að þýða? Er haturboðskapur af þessu tagi kominn til að vera í íslenskum fjölmiðlum? Af málflutningi talsmanna hinnar femínísku hreyfingar verður ekki önnur ályktun dregin en sú, að í framtíðinni megi karlar búast við froðufellandi ofstækiskellingum flá þá í beinum útsendingum fjölmiðla, fyrir það eitt að hafa ólíkt sjónarhorn á skemmtanagildi mannlífsins. Gagnrýnislaust, með samanbitnar varir og gráfölar í framan af bældri bræði, komast þær upp með að ausa skömmum yfir ágæta menn, vegna þess að þeim þykir þeir liggja vel við höggi. Í þessu samhengi eru fjölmiðlar eins og ódýr portkona, sem femíníska hreyfingin misnotar, og það án endurgjalds! En þeir eru nú svo „faglegir“ fjölmiðlarnir, eins og okkur er sagt.

            Hvassa gagnrýni gæti maður skilið vörðuðu næturklúbbaferðir við lög. En því er nú ekki til að dreifa. Málið snýst aðeins um það að koma óorði á menn og sverta löglega atvinnustarfsemi, aðeins vegna þess að hún er sumum ógeðfelld, auk þess að tortryggja það ágæta starf sem fer fram innan KSÍ, þar sem konur eru að vísu ekki við stjórnvölinn, þótt fullburða ofstækisfemínisti hafi sóst eftir forustu, en ekki hlotið hljómgrunn. Og líkt og í kaupauka, rennur sjálfur menntamálaráðherrann sem slefandi hýena í blóðslóðina, enda hrísla af þessum ofstækisfulla hatursmeiði hinnar femínísku hreyfingar. Hvað skyldi hún vilja fá að vita sem ekki er upplýst nú þegar?

Vofa kommúnismans gengur ljósum logum

Særingarmenn hafa endurreist vofu kommúnismans og stofnað félagsskap um herlegheitin í húsnæði Reykjavíkurakademíunnar ( en voru þeir ekki degi of seinir? Októberbyltingin var 7. nóvember á okkar tímatali). Hún er sjálfsagt hætt að rísa undir nafni sú ágæta akamedía. Alltaf tekst kommúnistum að eyðileggja öll fræði. Og í samræmi við söguna kallast hjörðin hér á landi aðeins "Íslandsdeild Attac". Hvar eru höfuðstöðvar Attac?

Yrðu stofnuð hér á landi samtök um naziska hugmyndafræði, væri þess að vænta að löggan hefði skoðun á því. Eru yfirvöldin áhugalaus um "'Íslandsdeild Attac"?

Attac samtökin stofnuð