Að semja með byssuhlaupið í kokinu

Forsætisráðherra stóð sig prýðilega í Kastljósi kvöldsins, en þáttarstjórnandanum Sigmari tókst illa að tjá reiði almennings. Það er engu líkara en að þessir sjálfskipuðu fulltrúar fólksins séu algerlega farnir á taugum.

Í einhverja daga höfum við sitið við samningaborð með breskri sendinefnd til þess að leita lausna á ágreiningsefni þjóðanna. Mikið er í húfi fyrir "litlasta" landið. Samt látum við það yfir okkur ganga, á sama tíma, að bresk stjórnvöld hafi okkur á lista yfir hryðjuverkamenn. Við ættum auðvitað ekki að ræða við þá af alvöru fyrr en þeir væru búnir að fjarlægja okkur af þeim lista og biðjast afsökunar á þeim leiðu mistökum að við skulum vera þar. Við eigum ekki að semja við menn sem stinga ísköldu bygguhlaupinu ofan í kokið á okkur. Samningsstaðan er ekki góð við slíkar kringumstæður.

Aukinheldur kemur ekki til greina að pína þjóðina til að greiða svimandi háar stríðskaðabætur vegna útrásarvíkinganna og stjórnvöld eiga ekki að ljá máls á greiðslum umfram það sem lög og reglur standa til. Allt svínaríið verður að komast upp á yfirborðið í öllum löndum áður en samningar, sem binda þjóðina í langtíma fátæktarfjötra, verða gerðir. Allt annað er tilræði við lífsafkomu þjóðarinnar í bráð og lengd.

Samningamenn okkar hljóta að gera þá kröfu að Singer&Friedlander bankinn, sem var breskur banki, í eigu Íslendinga, liggi ekki óbættur hjá garði. 

Við munum ekki láta kúga okkur

Voru bankar Íslands í tröllahöndum eða hvað?

Ég vona að það sé ekki einkum og sér í lagi vegna viðskipta við íslenska banka, sem Bayern LB þarf að leita ásjár þýskra stjórnvalda. Eru vandræði okkar í Bretlandi og Hollandi og Skandinavíu að breiða sig víðar um lönd? Er vandinn ljótari er stjórnvöld hafa þorað að upplýsa um? Ef svo er þurfa stjórnvöldin kannski að fara að huga að alþjóðlegum handtökutilskipunum gagnvart útrásarvíkingunum, sem hafa gufað upp á undanförnum vikum. Við kannski gerum verktakasamning við CIA um fangaflutningana?

BayernLB leitar aðstoðar

Er enn veik von fyrir Westan?

Ingibjörg Sólrún hefur gert Rice utanríkisráðherra grein fyrir stöðu fjármálakerfisins. Það er örugglega betra að gera það svona milliliðalaust, þótt bandaríska sendiráðið á Íslandi sé örugglega búið að senda vestur heilu greinargerðarbunkana um ástand og horfur á Íslandi. Það er bara ekki víst að rétta fólkið lesi stöffið.

Það er ágætt að ungfrú Rice lýsi áhyggjum og ætli að taka málið upp við aðra fulltrúa bandarískra stjórnvalda. Hún ætti kannski að fá Bush í lið með sér og tala við strákana í amríska Seðlabankanum. Vandinn er bara sá að útrásarvíkingarnir eru búnir að koma slíku óorði á land og þjóð, að allir líta á okkur sem efnahagslega holdsveikisjúklinga, sem best sé að halda sér sem lengst frá. Áratuga bandalags- og vináttubönd hafa trosnað eða algerlega slitnað. Hún er mikil ábyrgð þessara snillinga. Ég segi ekki meir

Rice og Ingibjörg ræddu saman

Á dauða mínum átti ég von

En ekki því að vera sammála Ögmundi Jónassyni. Auðvitað er það rétt að engri átt nær að hengja kynslóðir framtíðarinnar á skuldaklafa til þess eins að greiða upp óreiðuslóða fárra fífldjarfra kaupsýslumanna. Maður óttast mjög að eignir bankanna í útlöndum hrapi svo í verði að lítið komi upp í skuldbindingar þeirra. Fréttir benda til að svo sé. Skilaboð þjóðarinnar eiga að vera skýr:"VIÐ BORGUM EKKI".

Rangt að skuldbinda ófædd börn

Kylfan og piparúðinn

Alveg er það magnað hvernig formið er ævinlega að bera efnið ofurliði. Í sjónvarpsfréttum í kvöld mátti heyra að lögregla hefði verið kvödd að fjölbýlishúsi í úthverfi í Reykjavík vegna hávaða. Á vettvang mæta ung lögreglukona, komin undir þrítugt, með full skólaréttindi lögreglumanns og ungur fullburða karlmaður, sem ekki hafði lokið fullu réttindanámi lögregluþjóna. Samt var hann nú að störfum.

Skiptir engum togum að hávaðaseggirnir, pólskir innflytjendur, ganga í skrokk á lögregluþjónunum sem kallaðir voru á vettvang, og þeir liggja óvígir eftir á vettvangi. Sú skólagengna var eðlilega strax ofurliði borin, en ungi nýliðinn sem var auðvitað laminn í klessu hafði ekki réttindi til að bera varnaráhöld, eins og kylfu og piparúða. Hver er sinnar gæfu smiður, segir máltækið. En er það svo þegar búið er að fjarlægja hamarinn og sögina? Hvers konar lögga er það sem ekki hefur kylfu og varnarúða?

Þessar nöturlegu aðstæður minna mig á frétt frá Bretlandi fyrir ekki svo mjög löngu síðan, er tvö börn féllu undan flotholti á allstórri tjörn og lá við drukknum. Á vettvang kom lögreglupar og stakk ungi maðurinn sér til sunds og bjargaði börnunum, og þótti afrekið nokkurt þrekvirki. En bæði hann og yfirmenn hans fengu eftir á skömm í hattinn vegna þess að hann hafði ekki lokið tilskyldum prófum til að þreyta afrek af þessu tagi. Þetta auðvitað staðfestir grun hins almenna borgara um það að löggan er smátt og smátt, en örugglega, að breytast í skrifstofulöggu.

EB aðild eða stjórnarslit

Jón Baldvin var áðan í ágætu viðtali við Egil Helgason, fjölmiðlamann. Eins og kannski við var að búast lék hann ágætlega hlutverk hýenunnar (þær eru margar á sveimi), sem situr yfir höfuðsvörðum íslenska efnahagslífsins. Vart var við því að búast að hann viki langt frá níðingshætti félaganna Browns og Darlings. En kostir Íslendinga eru klárir í hans huga: EB aðild eða stjórnarslit. Þá höfum við það.

Samfylkingin ætlar ekki að taka þátt í endurreisn Íslands, nema með skilyrðum. Þjóðhollir menn verða nú að fylkja liði. Alþjóðahyggju sósíalismans má ekki auðnast að leggja íslenska hagsmuni í skúffu suður í Brussell

Hvernær er einelti einelti og hvenær ekki?

Hið ástsæla söngvaskáld Hörður Torfason hefur vart opnað munninn áratugum saman án þess að kvarta sáran undan einelti Íslendinga gagnvart sér. Hann hafi meira segja þurft að flýja land vegna þessa. Núna er hann í forsvari þeirra sem halda eineltisfund á Austurvelli gagnvart Davíð Oddssyni. En slíka háttsemi kallar hann ekki einelti, heldur líkir því við að taka tappa úr baði. Manni verður hálf flökurt yfir flónshættinum í manninum.

Hagfræðingarnir og Evrópusambandið

Þeir eru ekki mjög margir hagfræðingarnir, sem við almúgafólkið fáum að hlusta á í fjölmiðlum landsins þessa daga um efnahagsvandann. Þeir eru satt best að segja misjafnir að gæðunum finnst mér (enda er hagfræðin nú engin raunvísindi) og má einn ónefndur þó eiga það að hann ber af öðrum. Hagfræðingarnir hafa flestir, á einhvern undarlegan hátt, verið sammála um það að einn af þremur bankastjórum Seðlabankans, sé alveg sérstakt efnahagsvandamál. Er engu líkara en að í þeim ágæta banka starfi engir hagfræðingar, eða þá í bönkum yfirleitt. En sannleikurinn er auðvitað sá að allir bankar heimsins og stjórnarstofnanir hafa verið kjaftfullir af hámenntuðum hagfræðingum. Samt er svona illa komið fyrir efnahagslífi veraldarinnar. Um orsakir skal ég ekki dæma, en við blasir að það er ekki vegna eina seðlabankastjórans á Íslandi nú, sem ekki státar af háskólagráðu í hagfræði.

Einkum hafa háskólahagfræðingarnir talið til bjargræðis, að Íslendingar þiggi strax aðstoð Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og lýsi yfir tafarlausri umsókn um EB aðild. Það er eins og að í þeirra hópi hafi gripið um sig múgsefjun og engin önnur sjónarmið eða rök beri að hlýða á. Meira að segja nestor íslensku hagfræðinganna, Jónas Haralz, tekur undir.

Í þessu samhengi er ágætt að rifja upp orð hans í Klemensarbók, en þar minnist hann á þann "lærdómshroka, sem greip um sig meðal hagfræðinga á fjórða og fimmta áratug aldarinnar." En þetta voru efnahagslega erfiðustu ár tuttugustu aldarinnar, ef góssentíð stríðsins er undaskilin. Nú vilja hagfræðingarnir taka ómakið af stjórnmálamönnunum, líkt og þá, er þeir lögðu bara til höft og áætlunarbúskap, sem einu færu leiðina, og segja EB aðild og stöðu í skjóli Alþjóðagjaldeyrissjóðsins einu færu leiðina. Hvers konar hugmyndaskortur er þetta eiginlega?

 

 

Við áttum aldrei séns!!

Miðað við niðurstöður í kjöri til öryggisráðs Sþ áttum við aldrei neina möguleika. Við sitjum bara uppi með mörg hundruð milljóna kostnað í gæluverkefni stjórnmálamanna og embættismanna. Það eru engin líkindi til þess að núverandi efnahagserfiðleikar landsins hafi haft nokkur áhrif á niðurstöðuna, svo nokkru nemi. Menn hafa bara vaðið áfram í villu og svima, slegið um sig á báða bóga, en ekki gert sér nokkra grein fyrir raunverulegri stöðu í þessari baráttu. Þegar raunveruleikinn rann upp fyrir mönnum fyrir nokkrum dögum síðan, hafa þeir komið á flot sögusögnum um efnahagsvandann, sem örsakavald. Hverja á að kalla til ábyrgðar fyrir dómgreindarleysið? Óska eftir tillögum.

Ísland náði ekki kjöri

Þurfum við frekari vitnanna við?

Þá höfum við það svart á hvítu að Evrópusambandinu er slétt sama um afdrif og öryggi Íslendinga. Tal um að stjórnvöldin verði að uppfylla alþjóðlegar skuldbindingar sínar, þýðir á mannamáli að næstu þrjár kynslóðir Íslendinga verði bundnar á skuldaklafa. Herkostnaður Íslendinga af útrásinni er orðinn nægur, svo ekki verði nú farið að borga stríðsskaðabætur að auki.

Ísland standi við alþjóðlegar skuldbindingar