Fyrir hverja er Skálholt?

Umhverfisstofnun varð sem felmtri slegin um daginn, að geta ekki með lögin að vopni hindrað að forráðamenn þjóðkirkjunnar, beinlínis fyrirgerðu menningarsögulegu gildi Skálholtsstaðar, með þeim ráðagerðum að skipuleggja hóflega frístundabyggð í grenndinni. Sérkennilegt verður að teljast hve “blúndubolsum” samtíðar okkar hrýs hugur við því að hinn sögufrægi staður skuli gæddur mannlífi að nýju. Á meðan Umhverfisstofnun bíður eftir lögunum, sem hún þarf svo sárlega að fá, til þess að geta forðað “menningarsögulegum slysum” (eins og það sé beinlínis á hennar könnu), kalla fjölmiðlar fram gamlar afturgöngur hinna sósíalísku gáfnaljósa úr klerkastétt til þess að vara við og lýsa áhyggjum, svo ekki sé nú minnst á orðaleppinn að ekki sé rétt að málum staðið. Skálholt var öldum saman allt í senn geistleg og veraldleg valdastofnun, menntasetur og vettvangur pólitískra ályktana, eins og Skálholtssamþykkt frá 1375 ber ljósan vott um. Skyldi mikið tjón hljótast af því að glæða mannlíf á staðnum til mikilla muna með frístundabyggð, jafnvel þótt kirkjan myndi bera fjárhagslega svolítið úr bítum? Svari hver fyrir sig.  

Á fundi með hinum spilltu.

Hinn nýji utanríkisráðherra Íslands ætlar að verða skattgreiðendum hér dýr á fóðrum. Nú er ferðinni heitið til Ghana til að sitja á hjóðskrafi við spilltustu stjórnmálamenn heimsins, þeirra sem hvorki skeyta um skömm né heiður, en nærast á peningagjöfum ríku landanna, sjálfum sér til hagsældar. Þjóðir þeirra mega lifa í sárri fátækt og neyð, sjúkdómum og fáfræði. "Hvað varðar þá um jörðina sem himnana eiga". Friðþæging ríku landanna er víst kölluð þróunaraðstoð. Það skyldi þó ekki vera að megintilgangur fararinnar sé sá að afla okkur fylgis til setu í Öryggisráði Sþ, sem er að vísu dýrt ævintýri smáþjóðar er þarf að gæta sín í hafróti heimsmálanna. En utanríkisráðherrann mun væntanlega gæta þess vandlega að vera jafnan í andstöðu við helstu bandamenn Íslands í því ágæta Öryggisráði. 

Ingibjörg Sólrún á leiðtogafund Afríkusambandsins

Ekki er öll vitleysan eins.

Samkvæmt þessari frétt er ekki öll vitleysan eins, svo mikið er víst. Dettur einhverjum í hug að reykleysi tryggi börnum bestu fósturforeldrana? Já, einhverjum snillingum í Bretlandi, sem  hafa háskólapróf í því að ráðskast með hagi annarra. Skyldu menn á Íslandi hugleiða svipað model fyrir börn í vanda hérlendis? Myndi  einhver gera athugasemd við eftirfarandi  tillögu:"Reyklaus samkynhneigð grænmetisæta í kjörþyngd,sem er á móti stóriðju og alþjóðavæðingu og  kýs flokka vinstra megin við miðju, skal  að öðru jöfnu vera fyrsti kostur sem fósturforeldri".

Breskir reykingamenn fá ekki að verða fósturforeldrar

Ofbeldissamband múslima og kristinna.

Þegar hinn kunni rithöfundur Salman Rushdie, gaf út bók sína The Satanic Verses 1988 (ísl. Söngvar Satans), ætlaði allt um kollað að keyra í veröld múslima. Klerkaveldi þess heims sagði hann réttdræpan hvar sem til hann næðist. Þetta varð til þess að skáldið þurfti að fara huldu höfði árum saman í sínu eigin heimalandi. En engar viðvörunarbjöllur hringdu í höfðum stjórnmálamanna, áfram skyldi haldið að fóstra snákana í hlýjum faðmi fjölmenningarhyggju og umburðarlyndis, sem eru ókunn hugtök í menningarheimi múslima. Þótt nú sé liðinn meira en aldarfjórðungur frá þessari uppákomu og margar hafi fylgt í kjölfarið og hver veit hvað framtíðin ber í skauti sér, eru stjórnmálamenn Vesturlanda alltaf hálf meðvitundarlausir þegar bent er á hættuna af sívaxandi fjölda múslima í löndum þeirra. Í dag er svo komið að líkja má sambandi kristinna og múslima við ofbeldissamband karls og konu, þar sem konan þorir ekki að æmta eða skræmta yfir ofríki karlsins af ótta við barsmíðar. Kristnir Vesturlandabúar eru í stöðugum friðkaupum við múslima í sínum eigin löndum, af ótta við afleiðingarnar. Er ekki kominn tími til að bjóða múslimum, sem valið hafa að búa í kristnum löndum Vestur-Evrópu, að kasta trúnni, en fara ella.    

Breskir múslimar fordæma riddaratignveitingu Salman Rushdie

Klerkastjórn með kjarnorkuvopn.

Merkilegt hvað þjóðir heimsins ætla að draga lappirnar lengi og heykjast á því að setja írönskum stjórnvöldum stólinn fyrir dyrnar varðandi kjarnorkuvopnavæðingu landsins. Engum dylst hvað fyrir Írönum vakir. En þeir, líkt og ýmsar aðrar illþýðisríkisstjórnir, spila á samstöðuleysi alþjóðasamfélagsins. Getum við gert okkur í hugarlund ástand í veröld, þar sem klerkastjórn ræður kjarnorkuvopnum?  

Íranar stórauka kjarnorkuframleiðslugetu sína

Ingibjörg Sólrún tilkynnir stefnubreytingu ríkisstjórnarinnar.

Utanríkisráðherra hefur tilkynnt sendiherra Bandaríkjanna á Íslandi að ný ríkisstjórn harmi stríðsátökin í Írak og lætur hafa eftir sér í því sambandi að hér sé um stefnubreytingu ríkisstjórnar að ræða. Sér er nú hver stefnubreytingin. Mér er ekki kunnugt um annað en að Íslendingar séu enn á lista inna “viljugu og staðföstu”, eða hefur eitthvað farið fram hjá mér? En auðvitað hörmum við stríðsátök, skárra væri það nú. Utanríkisráðherra er kannski ókunnugt um það að allt frá því að þessi hörmulegu átök hófust 2003 hafa farið fram tvennar alþingiskosningar og kjósendur látið sér nokkuð í léttu rúmi liggja ástandið í Írak. Er hún með þessari merkingarleysu sinni kannski bara að friða róttækasta arminn í Samfylkingunni? Hver veit? Hún gæti líkast til borið klæði á vopnin í blóðugum átökum liðsmanna Hamas og Alfatha sem nú standa yfir í Palestínu, en þangað er för hennar heitið til að styrkja böndin við friðelskandi fólk. Það verður spennandi að fylgjast með næsta útspili ráðherrans til að halda saman eigin hjörð.

Reykingar bannaðar!!

Áratugum saman hafa reykingar fólks verið ríkissjóði drjúg tekjulind; svo drjúg að allir með tölu, sem hafa þurft að leita sér lækninga vegna óhollustu þeirra, hafa verið búnir að borga fyrir læknishjálpina með tóbakssköttunum, þá, þegar og ef þeir hafa þurft á henni að halda. Langflestir reykingamenn deyja þó á endanum, í ágætri elli, án þess að hafa nokkkurn tíman þurft að leita læknis vegna nautnarinnar, kannski fimm árum yngri en ella. En hvað með það? Fyrir því má færa rök að tóbaksnautnin, sé um margt óheppileg. Hún er að sönnu dýr, vegna ofurskattheimtu, og vegna óhollustu fyrir suma (ekki alla) og svo er hún svolítið sóðaleg, sé hreinlætis ekki gætt. En þessa ágalla er að mestu hægt að laga. Að erlendri fyrirmynd, fann Siv Friðleifsdóttir það út fyrir Íslendinga, að áfengi og tóbak ættu ekki samleið. Því var brugðið á það ráð að banna viðskiptamönnum veitingahúsa að reykja í því skyni að vernda starfsfólk veitingamannsins fyrir óhollustu reykinganna, jafnvel þótt þetta sama starfsfólk reykti sjálft. Þetta var mikið snilldarráð. Ég bíð eftir því að starfsfólki veitingahúsa verði bannað að afgreiða feitt fólk um mat, vegna þess að rök hníga að því að það hafi ekki gott af greiðanum. Þeim, sem þessar línur skrifar er það óskiljanlegt hvers vegna löggjafinn gat ekki fetað reglur meðalhófs og jafnræðis í þessu bannmáli og haft undanþáguheimild í lögunum, þannig að veitingamenn gætu sótt um undanþágu frá banninu. Með slíkri heimild hefði það unnist að veitingamenn hefðu sjálfir haft það í hendi sér, hvort þeir heimiluðu reykingar eður ei, og kúnninn haft val. Þannig yrði engum úthýst í krafti laganna. En það, sem “velferðar- og kærleiksfasistunum” hefur rækilega yfirsést, er sú nöturlega staðreynd að áfengi og tóbak eiga ágæta samleið. Af þessu leiðir að lögin, sem nú gilda, skekkja samkeppnisstöðu veitingamanna herfilega. Allir þeir veitingamenn sem með góðu móti geta komið sér upp útiaðstöðu til reykinga fyrri kúnna sína munu verða ofaná í samkeppni við þá sem ekki geta komið slíku við. Eigum við að kalla þetta “jákvæða mismunum”?

Í fótspor Steingríms Hermannssonar.

Okkar ágæti utanríkisráðherra hyggst gera sér ferð til Mið-Austurlanda og leggja lóð sitt á vogarskálar friðar og mannréttinda. Margt þarfara getur hún nú gert fyrir íslenska hagsmuni og mín vegna má hún éta svið með hryðjuverkamönnum, líkt og Steingrímur Hermannsson forðum með Yassir Arafat, þeim mikla mannréttindafrömuði, sem ráðstafaði hverri gjafakrónu ríku þjóðana til bágstaddra. Ég treysti því að hún leggi til við heimastjórnina að Hamasliðar verði afvopnaðir, sem og aðrir hópar, sem eru undir vopnum og ógna friði á þessu svæði. En kannski fer hún bara eins og asni klifjaður gulli, svo létta megi byrðar makráðrar yfirstéttar staðarins.

Ingibjörg Sólrún vill heimsækja Miðausturlönd

Var vinstri andstaðan í Samfylkingu ofurliði borin?

Stefnuyfirlýsing hinnar nýju ríkisstjórnar er um margt óljós, nánast eins og óútfylltur tékki. Forsætisráðherra lýsti verklaginu við myndun stjórnarinnar ágætlega í sjónvarpinu í kvöld, þegar hann sagði að menn hefðu ekki verið að reyna að sannfæra hvorn annan um ágæti sjónarmiða sinna. Niðurstaðan varð því óhjákvæmilega bærileg samsuða úr nýlegum landsfundarályktunum Sf og Sjálfstæðisflokks, sem flestir landsmenn geta í reynd samsinnt í aðalatriðum. Báðir flokkar geta því sæmilega unað við sitt, sem og landslýður allur. Engum bátum verður ruggað, en við því má búast að ríkisútgjöld verði umfram gott hóf, eins og gjarnan gerist við þátttöku sósíalista í ríkisstjórnum. Náist hins vegar markmið ríkisstjórnarinnar í efnahags- og atvinnumálum, þurfa vinnufúsar hendur hér á landi engu að kvíða. En sé eitthvað eftir af róttækum vinstrimönnum í Sf geta þeir farið að flýta sér yfir í Vg, ef þeir eru ekki þegar farnir.

Framsókn reitir trompin úr höndum formanns Sjálfstæðisflokksins.

Athyglisvert var að horfa á varaformann Framsóknarflokksins í Kastljósi sjónvarpsins áðan fokillan út í forustu Sjálfstæðisflokksins. Af orðum hans er ljóst, þykir mér, að flokkarnir hafi verið búnir að ganga frá málefnum að mestu, en strandað hafi á kröfuhörku Framsóknarflokks til ráðherraembætta. Sé alvarleg illska hlaupin í menn má við því búast að framsókn kunni að bjóða minnihlutastjórn Vg og Sf vörn gegn vantrausti, sem gerir stöðu Ingibjargar erfiða, en veitir henni styrk í samningum við Sjálfstæðisflokk. Framsóknarmenn eru nú afartrúir þeirri hugmynd sinni að semja ýmist til vinstri eða hægri, eftir því hvernig kaupin gerast á eyrinni. Skyldi upphlaup framsóknar nú gagnvart Sjálfstæðisflokki hafa áhrif á samstarf í borgarstjórn Reykjavíkur?